Wychowanie młodych pokoleń w duchu wartości powinno rozpocząć się  już w przedszkolu. Podstawowym celem wychowani przedszkolnego jest dbanie o wszechstronny rozwój dziecka oraz kształtowanie jego osobowości. Rezultaty w tym zakresie osiąga się poprzez stosowanie metod opartych na aktywizacji dziecka, a także przez organizowanie kontaktów wychowanków z bliższym i dalszym środowiskiem. To w wieku przedszkolnym kształtują się podstawy osobowości. Przedszkole kształtuje u dzieci określone nawyki, cechy charakteru i zaczątki postaw, jakich wymagań będzie udział w życiu społecznym. U małego dziecka nie kształtuje się dojrzała postawa patriotyczna, ale nasze oddziaływania w tym względzie pozwolą stworzyć podłoże do uczuć przywiązania do własnego miasta, wsi, regionu, jego tradycji itp., czyli do tzw. „małej ojczyzny”, którą mały człowiek może zobaczyć, dotknąć, poczuć.

Z nauką patriotyzmu dziecko powinno spotkać się także w rodzinie. Rodzina powinna być źródłem norm wartości kształtujących postawy młodego człowieka. To w niej powinien się racjonalizować i pogłębiać szacunek do symboli narodowych, do małej i wielkiej Ojczyzny. Dobry przykład rodziców dostarcza dziecku wzorów zachowania i reagowania w kontakcie z symbolami narodowymi.

Wychowanie patriotyczne należy powiązać z treściami i zadaniami innych dziedzin wychowania przedszkolnego, mając na uwadze harmonijny rozwój różnych sfer osobowości dziecka. Pierwszoplanowym zadaniem wychowania patriotycznego małych dzieci jest troska o ich szczęście, zdrowie i dobre samopoczucie. Kierując procesem tworzenia obrazu ojczystego kraju musimy włączyć nowo nabyte składniki wiedzy w system już posiadanych informacji.
Zanim ukształtuje się właściwa postawa patriotyczna, postawa wobec Ojczyzny jako całości, musimy wyrobić przywiązanie do szczegółowych pojęć: symboli narodowych, obyczajów, obrzędów, ludzi z różnych grup społecznych.

Dla małego dziecka pojęcie „Ojczyzna” jest wyrazem abstrakcyjnym. Aby w przyszłości dziecko rozumiało słowo: Polak – patriota – Polska – moja Ojczyzna, należy „małymi kroczkami” przybliżać mu obraz kraju, rozbudzać, rozniecać tę iskierkę patriotyzmu prostymi sposobami i metodami dostępnymi percepcji dziecka.

Ważnym etapem dla rozwoju osobowości małego Polaka jest poznawanie języka ojczystego, umacnianie więzi z najbliższą rodziną. W tym środowisku dziecko od urodzenia uczy się pełnienia określonych ról – brata, siostry , obowiązków, podporządkowywania się poleceniom rodziców, samodzielności, niesienia pomocy rodzicom, kultywowania miłości, przyjaźni.
Doświadczenia społeczno – moralne dziecka rozszerzają się w przedszkolu, gdzie staje się ono członkiem grupy, zaczyna w niej zajmować określoną pozycję, podlegać opinii społecznej i wypełniać różne obowiązki, biorąc w coraz większym stopniu udział w życiu zbiorowości.
Współdziałanie w grupie przedszkolnej pod okiem nauczyciela pozwala również na rozwijanie w dziecku uczuć życzliwości w stosunku do dorosłych i rówieśników, przyzwyczajanie do uprzejmości, współdziałania, drobnych świadczeń i ustępstw na rzecz innych.

Przedszkole wykorzystuje wewnętrzną potrzebę wyrażania przez dziecko swoich przeżyć i doznań organizuje zajęcia, gdzie przedszkolak może wypowiedzieć się w języku sztuki, w języku gestów i symboli. W kształtowaniu obrazu Ojczyzny u dzieci w wieku przedszkolnym szczególne znaczenie mają takie rodzaje sztuki jak: muzyka, literatura, plastyka.
Ojczyzną dla dziecka jest dom, przedszkole, rodzinne miasto, wieś, las, rzeka, pole, park. W czasie wycieczek przybliżamy dzieciom piękno przyrody kształtując przywiązanie do rodzinnej ziemi. Przedszkolaki poznają też chętnie swoje miasto, obiekty państwowe, fabryki, urzędy. Porządkują wspólnie miejsca pamięci narodowej zanoszą kwiaty i znicze na żołnierskie groby. Zwiedzają izbę pamięci narodowej. Staramy się wzbudzać u przedszkolaków szacunek, podziw dla bohaterstwa żołnierzy i trudu ludzi działających dla kultury i tradycji narodowej.

Realizując w przedszkolu treści wychowania patriotycznego, nie należy zapominać o różnych obrzędach i zwyczajach. Dzieci należy zapoznawać z legendami i opowiadaniami dotyczącymi przeszłości własnej miejscowości. Ważne jest także: typowa zabudowa, stroje ludowe, sztuka ludowa, a także tańce i piosenki ludowe. Tradycja spełnia ważną i pożyteczną rolę w rozwoju dziecka. Dzieci muszą zapoznawać się z tradycją w sposób aktywny, gdyż taki sposób angażuje zmysły i emocje dzieci oraz umożliwia im pełnię radosnego przeżycia.
Dużą rolę w wychowaniu patriotycznym spełnia żywe słowo i literatura w przedszkolu. Sięga się po nią przy różnych okazjach w zależności od tematu aktualnie realizowanego lub kontaktów okolicznościowych, których nie brak na co dzień. Nauczycielki wykorzystują różne formy pracy jak: opowiadania utworów, czytanie dzieciom utworów literackich w połączeniu z oglądaniem ilustracji, przekazywanie baśni, legend.

Wychowanie patriotyczne jest tą dziedziną, w  której zarówno nauczyciel jak i rodzic, powinien być przekonany, że otworzył dziecięce serca i umysły na kraj ojczysty i ludzi w nim żyjących. Musi być pewien, że dzieci wiedzą, że są Polakami, a Polska jest ich Ojczyzną.

Kształtowanie miłości do Ojczyzny u młodego pokolenia jest i będzie jednym z najważniejszych zadań tak dla nas jak i dla całego społeczeństwa.

Literatura:

1. Sawicka A.: Z problematyki wychowania patriotycznego w przedszkolu, Warszawa 1980

Kąkol M.: Specyfika wychowania patriotycznego dzieci w wieku przedszkolnym. Wychowanie w Przedszkolu, Warszawa 1985 nr 11
Walczyna J.: Kształtowanie postaw społeczno-moralnych dzieci w wieku przedszkolnym, Warszawa 1980
. Bulera M., Zuchelkowska K.: Ukochany kraj, umiłowany kraj. Wychowanie patriotyczne w przedszkolu. Bydgoszcz 199
Moje przedszkole: Program wychowania przedszkolnego