KOCHANA MAMO, KOCHANY TATO !!!

Jeżeli zauważyliście, że Wasze dziecko jąka się lub mówi niepłynnie, to:

• uczyńcie wszystko co możliwe, aby dziecko nie uświadomiło sobie niepłynności i aby nie powstał u niego lęk przed mówieniem,
• nigdy(!) nie mówcie do dziecka:,, Nie jąkaj się”.
• nie kierujcie uwagi dziecka na sposób mówienia ,
• cierpliwie słuchajcie, gdy dziecko się jąka,
• nie mówcie za dziecko i nie odpowiadajcie za nie na pytania,
• nie mówcie, aby dziecko powtórzyło, mówiło wolniej, pomyślało zanim powie lub też wzięło głębszy oddech,
• jeśli dziecko mówi szybko i chaotycznie, gdy jest podniecone, można powiedzieć: ,,Uspokój się, mam przecież dużo czasu”.
• jeżeli dziecko ma dobry okres (tzn. mówi płynnie), nakłaniajcie go do mówienia jak najwięcej,
• jeżeli dziecko mówi gorzej, zajmijcie je czynnościami manualnymi (rysowaniem, malowaniem, lepieniem czy wycinaniem) lub śpiewem, aby mówiło jak najmniej,
• wzbudźcie u dziecka poczucie, że pod jakimś względem jest lepsze od innych,
• nie pozwalajcie na ingerencję osób trzecich!
• przestrzegajcie, by prowadziło regularny tryb życia.

KOCHANI RODZICE!
CZAS WOLNY , TO NAJLEPSZY PREZENT JAKI RODZICE MOGĄ PODAROWAĆ SWOIM DZIECIOM!

RADY DLA RODZICÓW DZIECI JĄKAJĄCYCH SIĘ.

1. Nie zwracajcie uwagi na początki jąkania, bądźcie przykładem wzorowego mówienia. Życzliwie okażcie jąkającemu się, że go rozumiecie i może kontaktować się z innymi.
2. Izolujcie dziecko od spięć i konfliktów domowych!
3. Dbajcie o odpowiednią ilość snu.
4. Nie pozwalajcie dziecku oglądać telewizji i programów poza programami dziecięcymi. Wrażliwsze dzieci chrońcie przed filmami baśniowymi i powodującymi grozę i napięcie.
5. Jąkających się dzieci leworęcznych nie przestawiajcie na prawą rękę, bo to pogłębi nerwicę.
6. Zapiszcie dziecko na gimnastykę rytmiczną, śpiew i tańce. Śpiewanie i szept ułatwiają płynność wypowiedzi.
7. Utrzymujcie kontakt z nauczycielkami, lekarzem czy logopedą bez wiedzy dziecka, stosując zalecone ćwiczenia i zabiegi !
8. Nie mówcie przy dziecku o jąkaniu, udajcie, że nie słyszycie jego potknięć .
9. Poszerzcie krąg znajomych przez wciąganie go w życie towarzyskie, a zwłaszcza gry i zabawy zespołowe.
10. Stopniowo powierzajcie dziecku zadania nie wymagające zbyt dużo mówienia. Uwierzy w siebie.
11. Nie zaskakujcie dziecka koniecznością wykazywania się przed innymi np. recytacja wiersza!
12. Zachęcajcie dziecko do występów w przedstawieniach amatorskich, kukiełkowych. Obawa, że dziecko się skompromituje jest bezpodstawna. (jąkający się, grając jakąś rolę , czuje się nie sobą, lecz postacią którą odtwarza).
13. Czyńcie wszystko, aby jąkające się dziecko nie czuło się ośrodkiem powszechnego zainteresowania, ale jednocześnie miało świadomość, że zawsze może liczyć na waszą życzliwą pomoc!
Zaburzenia płynności mowy u dzieci w wieku przedszkolnym.

Podstawą prawidłowego mówienia jest właściwe oddychanie. Dzięki zwiększeniu pojemności płuc i większej ilości tlenu dostarczanego do organizmu mówienie jest słynniejsze, bez przerw i pauz. Przy płytkim oddechu następuje zwiększenie częstotliwości oddechów.
Zaburzenia w oddychaniu występują u osób jąkających się.
W tym celu konieczne jest rozpoczęcie terapii od intensywnych i długotrwałych ćwiczeń oddechowych. Wszystkie ćwiczenia powinny być prowadzone formie zabawy!
Terapia jest procesem długotrwałym – trwa od 6-8 miesięcy (w zależności od postępów, z przerwami. Zdarza się, że terapię należy powtórzyć ze względu na nawroty zaburzeń. Jąkanie i terapia z tym związana wymaga niejednokrotnie wieloletnich ćwiczeń.
Niepłynność mówienia , to zaburzenie swobodnego przechodzenia od jednego elementu wypowiedzi do drugiego, zakłócenie tempa i rytmu mowy.

DO PODSTAWOWYCH SYMPTOMÓW NIEPŁYNNOŚCI MÓWIENIA ZALICZA SIĘ:

1. Powtarzanie :
• głoski (np. lllokomotywa),
• sylaby (np. lo-lo-lokomotywa)
• części wyrazu ( np. loko-lokomotywa)
• wyrazów jedno-i wielosylabowych ( np. to jest lokomotywa, to jest mała , mała lokomotywa)
• frazy ( np. to jest – to jest lokomotywa)
2. Przeciąganie głoski, (np. yyyyy to jest lokomotyyyyywa)
3. Pauzy ( momenty ciszy)
4. Poprawki ( np. to są….jest lokomotywa)
5. Nawyk rozpoczynania zdania od samogłoski ,,a”, lub dźwięku pośredniego między ,,e”- ,,y”.

Są to objawy zarówno normalnej, jak i patologicznej niepłynności mówienia , której przyczyny leżą w procesie formowania wypowiedzi słownej. Niepłynność mówienia występuje szczególnie wyraźnie u małych dzieci w okresie kształtowania się mowy.

Ćwiczenia oddechowe.

1. wdech przez nos, wydech ustami;
2. unoszenie rąk w górę podczas wdechu, spokojne opuszczanie rąk podczas wydechu;
3. wykonanie wdechu i zdmuchiwanie płomienia świecy (powoli, szybko) na wydechu;
4. wykonanie wydechu wymawiając ,,S” z jednakową głośnością,
5. wykonanie wydechu podczas dmuchania na skrawek papieru (odchylenie papieru powinno być cały czas jednakowe),
6. wykonywanie wydechu wymawiając ,,s’’ raz ciszej , raz głośniej,
7. wydmuchiwanie baniek mydlanych przez słomkę,
8. zdmuchiwanie płomienia świecy przy zwiększanej stopniowo odległości,
9. dmuchanie na kłębuszki waty, papierowe kulki, pingpongowe piłki,
10. nadmuchiwanie baloników,
11. gra na organkach, na trąbce, dmuchanie w gwizdek,
12. picie napojów przez słomkę,
13. wciąganie powietrza przez słomkę, przenoszenie małych skrawków papieru lub ryżu,
14. rozdmuchiwanie słomką np. ryżu. kaszy, cukru itp.
15. proste ćwiczenia oddechowe w pozycji leżącej z książką na brzuchu, potem jedna dłoń na górnej części klatki piersiowej, a druga na brzuchu i wyczuwanie unoszenia się brzucha ku górze przy wdechach oraz opuszczania przy wydłużonych wydechach.

Ćwiczenia oddechowe prowadzimy systematycznie trzy razy dziennie po około 5 minut.

Ćwiczenia głosowe.

1. rozpoczynamy od cichego mruczenia ,,mmmm”, które potem łączymy z samogłoskami, np. mmma, mmmo, mmme, mmmu, mmmy;
2. zaczynamy mówić od szeptu, aż do pełnego głośnego brzmienia (szept zmusza do dobitnej artykulacji i akcentowania samogłosek);
3. przeciągłe wybrzmiewanie samogłosek ( na jednym tonie, jak przy śpiewie) aaa,ooo, uuu, yyy;
4. łączenie samogłosek, np. ao, eo, oeo,eou itp.
5. łączenie samogłosek ze spółgłoskami, np. sa, so, sy , su, po, pa, itp.
6. wymawianie prostych wyrazów, np. zabawa: ,,Płynie statek po morzu, wiezie towar na literę…”, lub z dzieckiem starszym: ,,Układamy słownik”, lub ,, Kto wymyśli więcej słów na literę”.
7. układanie zdań ze słów poprzednio wymówionych, ( dążymy do tego, aby ćwiczący sam układał zdania, np. opowiadał ciekawą historię;
Ćwiczeniu tempa mowy służą zabawy rytmiczno – ruchowe, śpiew, recytacja wierszy.

Ćwiczenia języka i warg.

1) Ćwiczenia języka :
• Wysuwanie języka na zewnątrz ust
np. zabawa : ,, Dotknij językiem brodę”.
,, Czyj język jest dłuższy”.
z lusterkiem: ,, Zobacz, co masz w buzi, a potem opowiedz”.
,, Jak wygląda twój język?’’
,, Dotknij językiem czubek nosa”.

• Dotykanie językiem nosa i podbródka – na przemian;
• Poruszanie językiem w prawo, w lewo;
• Oblizywanie językiem zębów – zabawa: ,,Policz zęby”( góra i dół – na przemian w prawo i w lewo);
• Zlizywanie z podniebienia np. miodu, czekolady ( przy otwartych ustach);
• Lizanie cukierków, lizaków, lodów na patyku;
• Zlizywanie miodu ze spodeczka lub talerzyka np. zabawa: Kotek czyści miseczkę”.
• Mlaskanie i cmokanie;
2) Ćwiczenia warg:
• Układanie ust ,, w dziób”
• Ćwiczenie ,,uśmiechu” – rozciąganie kącików ust;
• Układanie ust jak do wymowy samogłoski ,,o’’, np. ,,Dziecko się dziwi”.
• Cofanie lewego i prawego kącika ust ( na przemian);
• Cofanie obu kącików ust równocześnie;
• Chwytanie warg zębami;
• Oblizywanie wargi wargą (na przemian);
• Naśladowanie pyszczka królika;
• Parskanie wargami – zabawa: ,,Parskanie konia”( prr, prr- wibrujące);
• Naśladowanie pracy motoru, np. zabawa: ,,Kierowca rajdowy”;

3) Masaż warg przeprowadza się uderzając palcem lub palcami w zamknięte usta , można wydawać dźwięki jak przy zabawach z niemowlętami.

Ćwiczenia na samogłoskach (pokazujemy układ warg w lustrze) w kolejności:
a , e , o , i , u , y powoduje najlepsze ustawienie warg. Otwieranie ust do ich wymowy powoduje automatyczne zwolnienie tempa mowy.