MAMO I TATO!

Aby moje rozstanie z wami nie było takie bolesne zastosujcie się do kilku rad. Oto one:

<  Przy pożegnaniach ze mną bądźcie uśmiechnięci i spokojni, bo z waszej twarzy potrafię szybko wyczytać niepokój, dobre i złe emocje.

<  Bądźcie gotowi na trudne rozstania w pierwszych dniach, nawet tygodniach, na płacz i odmowę wyjścia z domu. A gdy już znajdziecie się przedszkolu stosujcie krótkie pożegnania,  przedłużanie tej chwili wzmaga we mnie negatywne uczucia. Nawet, jeśli płaczę, pożegnajcie mnie z uśmiechem i pozostawicie pod opieką mojej pani, która doskonale wie jak zabawić i zająć mnie, bym szybko zapomniał o trudnym rozstaniu z ukochanym rodzicem. Dziecko 3-letnie charakteryzuje niestabilność uczuć, płacze a za chwilę jest wesołe i świetnie się bawi ( przecież tak samo postępuje będąc z wami w domu).

 < Jeśli mamie rozstanie z dzieckiem sprawia większe trudności, postarajmy się aby do przedszkola odprowadzał mnie tatuś ( zwłaszcza na początku). Rozstania z tatusiami bywają łatwiejsze, wynika to zapewne z większej stanowczości i opanowania emocji.

 < W początkowym okresie odbierajcie mnie wcześniej z przedszkola, ponieważ trzy-latek ma inne poczucie czasu i okres przebywania poza domem wydaje mu się bardzo długi.

 < Rozmawiajcie ze mną o wydarzeniach przedszkolnych. Mówcie mi, że czas w przedszkolu będzie spędzało bez rodziców, ale w towarzystwie miłych pań i innych dzieci, z którymi będą się codziennie bawić.

 < Rozwijajcie moje umiejętności samoobsługowe, gdyż właśnie bardzo często są one powodem dodatkowego stresu w przedszkolu. Pozwólcie mi samemu myć ręce, korzystać z toalety a nie nocnika, ubierać się i rozbierać, jeść samodzielnie.