Wpływ telewizji i Internetu na zachowania dzieci.
Wpływ telewizji i Internetu na zachowanie dzieci.
Dzieci są szczególnie podatne na wpływ środków masowego przekazu, w tym telewizji. Dzieje się tak ponieważ, dzieci mają mniejszy bagaż własnych doświadczeń, słabszą zdolność do odróżniania rzeczywistości od fikcji, niewykształcony do końca poprawny system wartości, ogólnie słabszą konstrukcję emocjonalną, psychiczną, umysłową i fizyczną. Chętnie oglądają nawet te filmy, których nie rozumieją. Stąd telewizja niejako „programuje, steruje” zachowanie jednostek słabszych, jakimi są dzieci.
Telewizja jest dla dziecka sama w sobie atrakcyjnym środkiem spędzania czasu wolnego, bardzo wygodnym, łatwym, niewymagającym wysiłku intelektualnego, koncentracji uwagi, myślenia. Telewizja zaspokaja potrzebę ucieczki od życia codziennego w świat fikcji i fantazji. Telewizja jest rzeczywistością, w której żyjemy i ze względu na ilość czasu, jaki poświęcają jej dzieci i młodzież, ma ona istotny wpływ na kształtowanie ich osobowości.
Nie ulega wątpliwości wielce kształcąca rola telewizji; może ona stanowić źródło wartościowych informacji, rozbudzić ciekawość poznawczą i zainteresowania, może ułatwić w zgłębianiu różnych dziedzin życia i nauki w postaci znacznie przystępniejszej i pełniej niż inne źródła informacji i formy przekazu. Dzięki telewizji możemy zobaczyć to co w normalnych warunkach jest nieosiągalne. Możemy poznać życie mrówek w mrowisku i obejrzeć Ziemię z Kosmosu. Możemy odbywać podróże nie tylko w przestrzeni, ale również w czasie, zbierać informacje o całym świecie i z całego świata. Telewizja może dostarczać również pozytywne wzory zachowań, sprzyjać rozwojowi mowy, myślenia i inteligencji, rozwojowi osobowości a nawet fantazji.
Jednak telewizja, jak wykazały liczne badania może mieć również wpływ negatywny. Telewizja ogranicza aktywność ruchową, tak niezbędną dla rozwoju młodego organizmu. Nadmierne korzystanie z telewizji może powodować zmniejszoną własną aktywność intelektualną, rezygnację z wysiłku, wypierać zajęcia o charakterze miłośniczym i amatorskim, ograniczać zainteresowania. Dzieci coraz mniej czasu przeznaczają na pracę na rzecz rodziny, domu, na zabawy z rówieśnikami . Znacznie większy niepokój a nawet trwogę mogą budzić treści, czyli to, co możemy w tej telewizji zobaczyć: negatywne wzory zachowań, agresję, przemoc słowną i fizyczną, zło w najróżniejszej postaci. Wszelkie zjawiska niemoralne jak kłamstwo, obłuda, perfidia, doskonale nakręcają filmy akcji. Dzieci oglądają te filmy i podświadomie je „przyswajają”. Nie tylko filmy są niebezpieczne, w bajkach tego typu treści mogą być również „ przemycane”, choć w nieco łagodniejszej formie. Telewizja ma więc znaczny wpływ na kształtowanie postaw agresywnych. Dzieci często naśladują zachowania agresywne oglądane np. w filmach. Oddziaływanie telewizyjnych scen przemocy jest tym silniejsze, im bardziej programy są nasycone obrazami przemocy. Krwawe sceny przemocy mogą również wywołać u dzieci stany lękowe, uczucie strachu, przerażenia, lęki nocne, koszmary senne, obawę przed agresją ze strony innych osób. Silne pobudzenie emocjonalne występuje przez pewien okres czasu oglądania scen grozy, przemocy, jednak na skutek ciągłego, wielokrotnego oglądania przez dziecko tych scen następuje zobojętnienie i brak reakcji na przemoc i krzywdę występującą w realnym świecie. Dzieci oglądające filmy o treści agresywnej reagują mniej emocjonalnie, niż dzieci oglądające filmy o innych treściach.
Zbyt długie i nieprzemyślane korzystanie z przekazów medialnych powoduje spadek aktywności społecznej i zmiany zachodzące w sposobie postrzegania świata. Dzieci oglądają różne programy telewizyjne, adresowane nie tylko do nich, lecz także do dorosłych. Osoby młodsze uczą się z ekranu wzorów zachowań, które następnie próbują przenieść do życia codziennego. Nie zawsze potrafią rozróżnić co, w obejrzanym filmie, było dobre, a co złe, co w efekcie często prowadzi do ślepego naśladownictwa. Dzieciom bowiem często brak dystansu do fikcyjnego świata (Ze względu na małe doświadczenie i określony poziom rozwoju psychicznego dzieci nie zawsze potrafią ocenić, które treści są ważne, a które drugorzędne; co jest fikcją, a co rzeczywistością). Ponadto ciągły kontakt z ekranem telewizyjnym ujemnie wpływa na aktywność twórczą i wyobraźnię dziecka, ponieważ ,,wyręcza” potrzebę wyobrażenia sobie czegoś, o czym dziecko słyszy, co widzi. Stwarza także zagrożenia dotyczące prawidłowego rozwoju słownictwa i wymowy. Jednakże całkowity brak kontaktu z telewizją też nie jest korzystny – może wyobcować dziecko z grona rówieśników. Częstym tematem ich rozmów są bowiem oglądane programy telewizyjne.
Rozpatrując telewizję w aspekcie zagrożeń, jakie potencjalnie stwarza ona rodzinie, nie można pominąć zagadnień, które dotyczą dezintegracji rodziny. Przejawia się ona w rozluźnieniu więzi między członkami rodziny, zamknięciu się w sobie, w odizolowaniu się od najbliższych osób i spraw rodzinnych. Pomimo że telewizja gromadzi członków rodziny przed telewizorem, to jednak ogranicza czas na wspólne zabawy, rozmowy.
Bezpowrotnie minęły czasy, kiedy żyliśmy w przekonaniu, że telewizja jest elementem integrującym rodzinę, że wspólne jej oglądanie umacnia więzi rodzinne, a dziecko przed telewizorem jest bezpieczniejsze niż na ulicy. Toczy się dyskusja, jak chronić młodych ludzi przed drastycznymi scenami telewizyjnymi i czy ograniczyć emisję filmów gloryfikujących przemoc.
Na opiekunach dzieci i młodzieży spoczywa obowiązek kontroli tego, co oni oglądają. Jeżeli rodzice nie ustalają dzieciom reguł korzystania z telewizji, nie oglądają jej razem z nim ani nie rozmawiają o oglądanych programach, prawdopodobieństwo ulegania dzieci wzorcom prezentowanym w telewizji jest bardzo duże. A ma to ogromny wpływ na ich obecne zachowanie i na to, jakimi ludźmi będą w przyszłości.
Szklany ekran wkracza dynamicznie w życie najmłodszych, wyprzedzając często kontaktu z grupą rówieśniczą. Dzieci są najpilniejszymi widzami kinowymi i telewizyjnymi, słuchaczami radia, czytelnikami prasy, uczestnikami portali internetowych. Siła oddziaływania Internetu jest w postaci silnych bodźców: słowo, obraz, dźwięk, mimika, kolor i ruch.
Internet jest obecnie najpopularniejszym środkiem masowego przekazu, a jego korzystanie najczęstszym sposobem spędzania czasu wolnego, staje się elementem codziennego życia w rodzinach polskich.” Internet zajmuje czas dzieciom , kiedy brakuje go rodzicom , jest niańką i wychowawczynią, ale nie ma cechy ludzkich i nie może rekompensować dziecku potrzeby miłości, bezpieczeństwa, akceptacji i uznania.
Od najwcześniejszych lat należy już przygotować dziecko do tego w jaki sposób i w jakim celu powinno korzystać z Internetu, kształtując w ten sposób niezbędne w tej dziedzinie umiejętności i nawyki
Rodzice powinni kierować procesem recepcji i percepcji odbieranych przez dzieci treści, rozbudzając przez to potrzeby poznawcze, społeczne i kulturalne dziecka. Rodzice, którzy interesują się tym, w jaki sposób wykorzystują dzieci Internet, najczęściej nie wiedzą jaka będzie zawartość treściowa danej strony internetowej, jakie wartości oferuje ona ich dzieciom, a jakie może przynieść niebezpieczeństwa.
Oto „rady dla rodziców dzieci korzystających z komputera (według pedagoga Andrei Braun):
- do czasu ukończenia szkoły podstawowej dzieci nie potrzebują w pokoju własnego komputera- w ten sposób rodzice lepiej nadzorują korzystanie z komputera rodzinnego;
- nieodpowiednie jest korzystanie z komputera przez dziecku przed ukończeniem 4.roku życia;
- rodzice dzieci w wieku przedszkolnym powinni uczestniczyć w wyborze i instalacji programów edukacyjnych, gier czy też aplikacji do korzystania z poszczególnych usług sieciowych;
Zasady bezpiecznego surfowania (dla rodziców)
- Najlepiej jeśli komputer może stać w ogólnodostępnym, widocznym dla rodziców miejscu.
- Dziecko powinno korzystać z komputera wtedy, kiedy rodzice są w domu.
- Można ustalić czas korzystania z komputera i Internetu.
- Można spisać z dzieckiem umowę dotyczącą korzystania z komputera z zasadami obowiązującymi rodzica i dziecko
- Rodzice powinni interesować się tym, co robi dziecko, rozmawiać o tym i nie bać przyznać się do ewentualnej niewiedzy. Poprosić dziecko, żeby pokazało, jak jest jego ulubiona strona internetowa czy gra komputerowa.
Niewłaściwe korzystanie przez dziecko z Internetu budzi niepokój lekarzy: okulistów, neurologów, ortopedów. Ekran monitora w komputerze jest źródłem kilku rodzajów promieniowania
Spędzanie wielu godzin przed komputerem ogranicza prawie całkowicie zabawy ruchowe na powietrzu, sportowe w czasie wolnym dziecka, co stwarza- jak zauważają ortopedzi dziecięcy – niebezpieczeństwo pojawienia się różnych stanów chorobowych układu kostnego, wad postawy, zahamowanie rozwoju psychoruchowego.
06
LUT
2017
437
razy
czytano
p8zawiercie.pl